เหมือนไม่มี

 













นกยูงบนยอดยางในป่าใหญ่
มีความสุขกว่านกกระจอกเกาะสายไฟเท่าใดกัน
เศรษฐีเมื่อมั่งมีเกินไป
ต่างก็ต้องอิจฉาความสุขของชาวนา
ไม่ว่าเกียรติยศ หรือชื่อเสียง
เมื่อมีจนถึงที่สุดแล้ว
ก็กลับเหมือนไม่มี
จุดสุดท้ายของการอยากมี
มิใช่อยู่ที่ได้มี
แต่อยู่ที่ความรู้สึกว่ามี
มีแล้วไม่มีความสุข จึงเหมือนไม่มี
ไม่มีแต่ปรกติสุข จึงเหมือนมี
มีโดยไม่ยึดมั่น ถือมั่น จึงเป็นสุขที่แท้
สะสม และยึดถือ ครอบครองสิ่งใดไว้มาก
ชีวิตก็ต้องทนทุกข์ แม้ปากจะพร่ำปฏิเสธ
เมื่อไม่มีแต่ปรกติสุขอยู่ได้
ไยไม่ดีกว่าเสียความสุขที่แท้
เพื่อแสวงหา หรือหวงแหนความสุขจอมปลอม

ความอายย่อมเกิดขึ้น
เมื่อเราเอาแต่สนใจ
ความรู้สึกนึกคิดของผู้อื่น
มากกว่าคุณค่าของการกระทำของเรา